ROZDZIAŁ 11 ''You don't have to lie to me''

Brooke's POV

Ludzie zaczęli szeptać i wiedziałam, że to o mnie chodzi, czułam się jakbym była zamrożona na wiele godzin, a to była minuta przed blond dziwką która znowu przemówiła.

-Popatrz kto jest oniemiały ,nie tak źle już nie? -Uśmiechnęła się -Oh nie sądziłaś że ktoś będzie wiedział? 

A wiesz co?Ludzie nie wiedzą

Rozejrzałam się wokół się każdy gapił się na mnie. Niektórzy patrzeli się zdezorientowani nie wiedząc o co chodzi. Kilka osób spojrzało na mnie z przerażeniem, ale ja wiedziałam że oni wiedzą. Widziałam Eve,Alison i Lys, były zdezorientowane. Grupa Justina zmieszała się z tłumem i z jakiegoś powodu nie mogłam patrzeć na niego, bałam się co myślał.

Poczekaj od kiedy ja dbam co on myśli o mnie?

Wiedziałam że wszyscy czekają aż ja coś powiem, ale po prostu nie mogłam. Czułam się tak,jakby ktoś mnie dusił.

Musiałam odmówić, bo nikt nie mógł wiedzieć. Musiałam coś powiedzieć coś,powiedzieć,bo w przeciwnym razie będę szukać słaby.

Nagle poczułam złość. Byłam zła na każdego,kto patrzył na mnie,chciałam kogoś zabić.

Wzięłam torbę i zatrzasnęłam drzwi od szafki. Blond dziwka skoczyła trochę na twardym dźwiękiem  i uśmiechnęła się.

Nawet nie mówiąc nic więcej. Wszyscy pewnie już to załatwili. 

Chciała coś powiedzieć, bo otworzyła usta. Trzymałam rękę przed jej twarzą, a ona zamknęła usta, zdezorientowana.

Spojrzałam na nią oburzona. Popatrzyła na mnie i widziałam trochę strachu w jej oczach. Po tym wszystkim jestem pierdolonym mordercą?  

Nadal patrząc na nią zaczęłam powoli odchodzić , kiedy zrobiłam  kilka kroków zatrzymałam się patrząc na nią i zaczęłam iść w stronę mojej klasy. Każdy patrzał się na mnie ale to zignorowałam. Nie zamierzam opuścić szkoły. Nie będę słaba.

Siedziałam w klasie,gdy poczułam dotknięcie na moim ramieniu. Spojrzałam w bok i zobaczyłam Justina. Uśmiechnął się do mnie i usiadł.

-Hey Brooks-uśmiechnął się

Brooks?co,jest,kurwa?

-Brooks? -uniosłam  brwi i uśmiechnęłam  się

-Tak. -zaśmiał się.

Pokręciłam głową i spojrzałam przede mnie ponownie.

-Wszystko w porządku?-zapytał?

Spojrzałam na niego.-Tak,dlaczego pytasz?-skłamałam.

-Ze względu  co się stało z Elizabeth.-powiedział.

-Naprawdę nie obchodzi  mnie co się stało. Czuje się dobrze.

-Nie musisz mnie okłamywać. -Justin powiedział miękkim głosem.

-Nie kłamie cię Justin. -westchnęłam.

-Okay.....Wiesz, że nie mam zamiaru pytać ciebie co się stało,ale  wiem że nie będziesz chciała mi powiedzieć.-zaśmiał się.

Spojrzałam na niego zaskoczona. Zaskoczona że mnie nie pytał..

-Dziękuje. powiedziałam cicho.

-Za co? -zapytał.

-Że się mnie o to nie wypytujesz-powiedziałam i spojrzałam w dół.

-Proszę Brooks.- poklepał moją nogę.

Uśmiechnęłam się do niego ukazując zęby.. Nie był to  fałszywy uśmiech, był bardzo prawdziwy.

-Twój uśmiech jest piękny Brooks. Musisz często się uśmiechać.-wymamrotał,patrząc na moje usta na chwilę,a potem z powrotem w moje oczy.

Zaśmiałam się.-Dziękuje.

Szłam ze szkoły marszcząc brwi. Padało bardzo mocno a ja miałam na sobie szorty. Musiałam iść do domu, bo z jakiegoś powodu już nie było autobusu , jazdy są do szesnastej. Dzień poszedł strasznie. Każdy człowiek umiera,aby wiedzieć co jeszcze Elizabeth wymyśli.

-Brooks !- ktoś krzyknął.Od razu wiedziałam,że to Justin ponieważ tylko on tak na mnie mówi.

Odwróciłam się i zobaczyłam go. Stał naprzeciwko mnie,był bardzo blisko,więc czułam jego ciepły oddech  na mojej twarzy. Czułam się dobrze, bo zimne dreszcze zamrażały mnie.

-Hej. roześmiał się.

Spojrzał na moje szorty.-Masz na sobie szorty. Nie jest ci zimno?

-Tak oczywiście,że  jest, geniusz. -powiedziałam

-Chodź zawiozę cię do domu.

-Nie,jadę autobusem. -skłamałam.

-Nie kłam, wiem że nie ma dzisiaj żadnych autobusów .-powiedział i spojrzał na mnie. Skąd wiedział?

Złapał mnie za rękę  i delikatnie pociągnął  do jego samochodu.

Jestem w jego samochodzie.

Zaczął jechać.-Więc tak. Brooke, dziś ja ,Ryan, Steven,Zayn mamy zamiar iść do domu Chaza i spędzić tam czas. Obejrzymy film czy coś, nic więcej. Chcesz iść?

Myślałam chwilę o tym- Dlaczego? Przecież nie przyjaźnię się z nimi.

-Lubią Cię Brooks, obiecuje. Po prostu nie pozwalam  im się z z tobą zaprzyjaźnić-zachichotał.

-Bo nie jestem dobry przyjacielem -wymamrotałam.

Zmarszczył brwi. -Dlaczego ?

Pokręciłam głową-Nie ważne.

-Okay. -zatrzymał się. -Więc idziesz? Nie mów mi że musisz zrobić pracę domową , bo wiem, że i tak   nie zrobisz bo jest jej za dużo.-uśmiechnął się.

Śmiałam się, a on żachnął się  

-Dobra,dobra przyjdę. -powiedziałam.

-Miło-powiedział i poklepał mnie po głowę.Spojrzałam na niego ,a on zaczął się głośno śmiać.

***

Oj Brooke nie ma to jak mieć szorty na sobie w deszcz ;d

Ciekawe co się wydarzy w domu Chaza ;d 

Tak wiem że miałam dodać rozdział wczoraj

ale blogger nie chciał z nami współpracować.

Ale dzisiaj już  jest wszystko okey.

@yeaahbiebah

http://ask.fm/yeaahbiebah